สุนธรภู่สอนใจ

นึกถึงสมัยที่เรียนหนังสืออยู่ ตอนสมัยเมื่อชั้นประถม ..... เมื่อสัก
นานโขอยู่ ลืมไปแล้วว่าเมื่อไหร อิ อิ (แก่เลี้ยว)
แต่ยังจำได้ว่าตอนนั้น ชอบ ม๊าก มาก
กลับบท วรรณคติ ของท่านสุนธรภู่สอนใจ
ใน เรื่อง พระอภัยมณี
แล้วสอนว่าอย่าใว้ใจมนุษย์
มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลื้ยวลด
ก็ไม่คตเหมือนหนึ่งในน้ำใจตน
มนุษย์นี้ที่รักอยู่สองสถาน
บิดามารดารักมักเป็นผล
ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้แต่กายตน
เกิดเป็นคนคิดเห็นจึงเจรจา
แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ
ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา
รู้สิ่งไรไม่สู้รู้วิชา
รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
เป็นบทกลอนที่ น่าจดจำใว้เตือนใจได้ทุกยุค ทุกสมัย จริงๆ